Laatste volle werkweek!

Hoihoi,
Ben momenteel al 6 dagen op 7 aan’t werken, morgen mn laatste voor deze week. Dan een dagje strand met Dodou en Lamin, nog es 3 dagen werken en tegen dan mag’k al afscheid beginnen nemen van iedereen want zondag 24 febr om 21u stap’k op’t vliegtuig
Met spijt in’t hart, ’t is wééral veel te rap gegaan uiteindelijk!!
Deze week weer heel wa meegemaakt! Maandag samen met Sirra een “stort-2-linggeboorte” in stuitligging meegemaakt eerste kindje was al gestorven tijdens de zwangerschap,1x persen en’t was er. Een meisje van slechts 1kg, 2e was een jongetje van 2,4 kg. De hoofdvroedvrouw was dan nog kwaad op Sirra dat we haar moesten geroepen hebben voor een stuitbevalling ipv het zelf te doen want nu was zij verantwoordelijk voor dat dood kindje. (!?)Zoiets doe je niet zonder supervisie en blablabla… Als we haar eerder riepen kwam ze niet en véél tijd was er toch niet geweest voor haar om die bevalling te doen!
Rond de middag merkte ik op dat er een vrouw in arbeid bloed verloor zonder dat ze al volledig was, iets wat dus niet klopt… Sirra zei het door aan de hoofdvroedvrouw, die zei enkel “mmmm…” Iets later begon ze te roepen tegen die vrouw dat ze haar op een andere tafel moest leggen omdat ze haar wou onderzoeken. Ze onderzocht haar, nog maar 6cm… verder geen problemen was’t antwoord. Ik dacht van ok, als zij ’t zegt…khad haar ‘s morgens al kwaad gezien dus kwou ze zeker nie tegenspreken! Toen rond 14u de hoofdvroedvrouw naar huis ging en een andere “aunty” kwam (hier zijn alle senior vroedvrouwen “aunty’s” of “sister”) ben’k nog maar es gaan kijken naar die vrouw (meisje eigenlijk, 21 jaar) -> nog meer bloedverlies! Heb onmiddellijk sister van de middagshift erbij gehaald want ik dacht ondertussen al héél zeker dat dit placenta-loslating was, mocht onderzoeken hoe ver ze was indien mogelijk kon ze nog naar Banjul omdat ze daar meer gespecialiseerd materiaal en een neonatale hebben. Maar helaas, ze was volledig. Ze mocht beginnen meepersen en inderdaad…baby werd geboren tegelijk met de placenta! Baby’tje had een héél zwakke pols, we hebben haar nog met man en macht proberen reanimeren maar’t was te laat…Mama’tje begon te wenen natuurlijk…had het zelf ook héél moeilijk om me in te houden! Maar heb verder gedaan wat moest en me sterk gehouden. Kindje gewogen, meisje van 2500g… Sister vroeg toen hoe en wat en wanneer ik dat al opgemerkt had. Ze verstond zelf ook niet dat haar voorganger daar niet meer aandacht aan besteed had! Indien ze was overgebracht naar ’t ziekenhuis in Banjul kon dit kindje geleefd hebben! Toen’k thuiskwam kon ik de tranen nie meer tegen houden! Was zo kwaad op mezelf, op die sister van ’s morgens…en nog altijd eigenlijk!! Ik moest op mn strepen gestaan hebben, ik moest haar erop gewezen hebben dat dit écht niet normaal was, desnoods haar zelf naar Banjul gebracht hebben, maarja…als student denk je dat iemand die al 15 jaar werkt en lesgeeft in vroedkunde het wel beter weet!
Dinsdagmorgen…had het héél moeilijk om die sister vriendelijk aan te kijken! Gelukkig waren er een paar vrouwen in arbeid, redelijk druk dus! Weer riep er iemand “nurse, nurse…” Niemand die reageerde, dus ik ging gaan kijken…Ze had persdrang. Onderzocht: volledig…handschoenen aan en klaar om bevalling te doen. Alles verliep goed! Kort daarna kwam er een jong meisje binnen…je zag zo dat ze hevig in arbeid was…ze moest haar prenatale kaart afgeven, haar op tafel leggen en de sister ging wel komen…als ze ooit es zin had! Sister veroerde geen vin! Kvroeg of ik haar moest onderzoeken, ok werd er gemompeld. Onderzocht: volledig. Handschoenen en materiaal genomen om bevalling te doen, ondertussen gemeld dat ze volledig was e.d. Laat haar maar meepersen was’t antwoord, ’t is een eerste kindje, kan wel effkes duren! “Ok,yes…” sister!! Ondertussen kwam er nog een andere sister die ik nog nooit gezien had kijken hoe ik een bevalling deed…Alles ok, tot de placenta moest geboren worden…Kwam er in stukjes uit, waardoor heel wat bloedverlies en een stukje van de vliezen bleef achter, scheurde af…Sister liep weg! Dacht ok, nu sta’k hier mooi! Alles wat ik nu doe is zogezegd eigen verantwoordelijkheid! Kriep naar een verpleegster: geen antwoord, kriep sister: geen antwoord! Er kwam dan een andere verpleegster voorbij, kvroeg haar om sister te halen voor mij..ah nee, ik zal da wel doen zei ze. Hup handschoenen aan en zij deed verder. Tegen dan kwam sister éindelijk es van haar stoel en ja, kreeg onder mn voeten! Dit kwam ervan als ik dingen deed zonder supervisie!! Zelfde als wat ze de vorige dag tegen Sirra zei…Kstond écht te koken!! Als je haar roept of wa zegt komt ze nie, luistert ze nie…alleen als ze zin heeft! En dan voor zoiets kreeg’k onder mn voeten! Heb mn bevalling afgewerkt, mn papieren ingevuld en ben voor de rest van de dag uit de verloskamer gebleven! De andere vroedvrouwen gaven me wel gelijk in wat er de vorige dag gebeurd was en dat dit van vandaag ook nie kon, maarja…da nam mn woede nie weg!
Woensdag…een nieuwe dag! Was nog altijd kwaad, ’s morgens niemand in arbeid! Had geen zin om daar met sister een ganse morgen alleen te zitten, dus gevraagd of ik naar de “veranda” mocht om baby’s te wegen. “ No problem” werd er gemompeld! Toen ik ’s middags terug binnenkwam zat die mama van de 2-ling daar met haar baby’t je op de schoot. Hij wou niet drinken…Sirra ging verder proberen in de andere kamer, ik ging mee…want ik vond al dat er van veraf gezien niet veel leven in dat baby’tje zat. In die andere kamer zei 1 van de andere verplegers ook dat we beter zuurstof gaven…Sirra was bezig om dat aan te schakelen, keek ondertss es goed naar dat baby’tje…had koud, geen reacties, trage hartslag… Zuurstofpomp werkte niet…er een 2e bijgehaald…kreeg al zenuwen ondertss! Die 2e werkte ook niet! Sirra ging de ambu halen, blies een paar keer zuurstof bij en toen vroeg ze: werkt dit eigenlijk wel, hij heeft toch honger ook!? Kdacht ohnee…”uhm Sirra, we moeten naar Banjul en dringend!!”, was mn antwoord! Ze probeerde nog wat melk uit de tepel in het mondje te druppelen, keek naar mij en zei uiteindelijk: “ok, kga de papieren gaan invullen voor een transfer.” Lap, nog eens 10min werk!! Ondertussen verder gedaan met die ambu. Eindelijk konden we dan in de ambulance…ze legden ’t baby’tje gewoon op de schoot van de oma…slechts halfbedekt! :-s Heb het afgenomen,in 2 doeken gewikkeld en verder met de ambu zuurstof proberen bijgeven…In Banjul aangekomen stuurden ze ons van’t ene naar ’t ander gebouw…Sirra wist ook niet precies waar we moesten zijn. 3e keer zaten we juist! Daar vroegen ze natuurlijk alle info ivm arbeid, eventuele infectie bij de moeder…-> geen idee! Het enige waar wij getuige van waren was een stortgeboorte in stuit! Verder schrijven ze ook niet op wanneer de vliezen breken e.d, als je het niet gezien hebt weet je het dus niet! Baby’tje daar achtergelaten, ze gaven onmiddellijk zuurstof bij, infuus en onder de warmtebron.
Woensdag…toen’k opstond dacht ok, wat ga ik vandaag meemaken!? Ganse voormiddag niks…terug baby’s gewogen in de veranda. Om 14u kwam er iemand binnen, eerste kindje…in arbeid! Sister wou ze niet onderzoeken want die ging naar huis..dus ik mocht het doen! Slechts 4cm, baby nog niet ingedaald, fundus zag er ook maar rond de 34 weken uit en de harttoontjes van de baby traag en onregelmatig! De andere sister kwam binnen, onmiddellijk gemeld…gevraagd of zij naar Banjul mocht? Het antwoord van de sister van ’s morgens nog net voor ze de deur uitging: “ There’s no fuel!” En weg was ze… Weer begon mn bloed te koken! Bleek uiteindelijk dat dat geen waar was, mocht terug naar Banjul met dat meisje. Daar dan ook gevraagd hoe’t was met dat baby’tje van de vorige dag: bleek 2u later overleden te zijn!
Voor de rest is alles normaal verlopen deze week, op een mama die bevallen is op haar emmer die onder de verlostafel staat na… Vergeleken met de andere gebeurtenissen was dat iets lachwekkends! ;-) Heb gisteren nog gebeld om te vragen hoe de bevalling afgelopen is van dat laatste meisje die we naar Banjul gebracht hadden: alles prima! Ze was alweer thuis, met een meisje van 2900g.
Vanmiddag nog de bevalling gedaan van de vrouw van iemand die ook in het ziekenhuis werkt! Is een meisje, ze willen haar naar mij noemen: “Lora” :)
Ondertussen heb ik méér dan al mn bevallingen die ik moet halen om af te studeren! :):) Zit sinds vandaag aan 23 bevallingen die ik hier zelf gedaan heb! Maar er mogen er nog vele bijkomen op mn laatste dagen hier want ik vrees dat dit de laatste zullen zijn, voor héél lange tijd, die ik helemaal zelf doe! Back in Belgium zal ik voor gynaecoloog mogen studeren om méér dan een arbeid alleen te mogen doen!
Zoals je op de foto’s zal zien is mn haar ondertussen gevlochten! Lekker makkelijk, aangezien de douche niet meer werkt en het niet echt praktisch is om met een emmer en potje mn haar deftig te wassen… 1 van de verpleegsters is er gisteren aan begonnen en heeft het deze morgen in’t ziekenhuis afgewerkt, mn favoriete sister heeft vrij op zaterdag en zondag, dus dan is de sfeer héél anders ginder!

’t Afscheid nadert…na iedere lachbui in’t ziekenhuis krijg’k al te horen: “oh, Mamjara (= ik)…we will miss you so much!!” Maar goed, kgeniet dubbel van mn laatste 8 daagjes hier…zal héél blij zijn terug bij mn ventje te zijn en mn familie enzo terug te zien, maar meer dan dat zal het ook niet zijn!
Khad het effkes moeilijk toen mn familie na die week hier vertrokken is, maar ondertussen ben ik het alweer méér dan gewend om in Gambia te zijn! Ben hier dan ook al bijna 6 weken!

Tot een volgende, laatste berichtje van hieruit!
Liefs Xxxxx en zorg maar al voor wat zonneschijn tegen dat ik terug ben!!